اگرمن جاي او بودم
همان يک لحظه ي اول
که اول ظلم را مي ديدم از مخلوق بي وجدان
جهانرا با همه زيبايي وزشتي
بروي يکدگر،ويرانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد!
اگر من جاي او بودم
که در همسايه ي صدها گرسنه،چند بزمي گرم عيش و نوش مي ديدم
نخستين نعره ي مستانه را خاموش آندم بر لب پيمانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد!
اگر من جاي او بودم
که مي ديدم يکي عريان ولرزان،ديگري پوشيده از صد جامه ي رنگين
زمين وآسمانرا واژگون،مستانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد!
اگر من جاي او بودم
بگرد شمع سوزان دل عشاق سر گردان
سرا پاي وجود بي وفا معشوق را پروانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد!
اگر من جاي او بودم
بعرش کبريايي، با همه صبر خدايي
تا که مي ديدم عزيز نا بجايي، ناز بر يک ناروا خاري مي فروشد
گردش اين چرخ را وارانه،بي صبرانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد!
چرا من جاي او باشم
همين بهتر که او خود جاي خود بنشسته و،تاب تماشاي تمام زشتکاريهاي اين مخلوق را دارد!
وگرنه من بجاي او چو بودم
يک نفس کي عادلانه سازشي
با جاهل و فرزانه مي کردم

عجب صبري خدا دارد...